poniedziałek, 10 marca 2014

Wiejskie wakacje

Dziś, właściwie na gorąco, chciałam Wam opowiedzieć o miejscu, które znalazłam przez przypadek, ale uległam jego urokowi i doszłam do wniosku, że muszę je jak najszybciej zobaczyć i opisać. Tym razem dziewczyny zastrajkowały i nie chciały z nami jechać,  a prawdę mówiąc rzadko się im to zdarza. Carpe diem ! Najpierw podrzuciliśmy je do Babci i w drogę.
Dom, o którym opowiem położony jest w pobliżu miasteczka Sinalunga (powiat Siena). Jego właścicielami są Grazia i Oskar. Co ciekawsze nie są Toskańczykami, ona pochodzi z Piemontu, a on z Marche. To już kolejna para, która porzuciła swoje rodzinne kąty, żeby móc delektować się urokami Toskanii. Pamiętacie mój wpis "Z miłości do Toskanii" ? Tam pisałam o parze z Lombardii.
Toskania ma w sobie to "coś" !
A wracając do domu, to położony jest on na 7 hektarowej posiadłości, na którą składają się lasy, pola i mały naturalny staw. Pierwsze wzmianki o tym budynku można znaleźć na mapie topograficznej z 1795, która została sporządzone przez opata Bartolomeo Borghi na zlecenie Ferdynanda III, ówczesnego Wielkiego Księcia Toskanii. Chociaż jak wiadomo z innych źródeł, powstanie domu datuje się na 1720 rok. Był to typowy dom toskańskich chłopów. Podzielony na dwie części: parter i piętro. Na parterze były stajnie i obory. Na pierwszym piętrze, na które trzeba wchodzić z zewnątrz budynku, oryginalnymi schodami z trawertynu, znajdowały się sypialnie i obszerna kuchnia. Dodam, że obecni właściciele, którzy w posiadanie tego domu weszli w 2000 roku, mieli mnóstwo problemów z odrestaurowaniem budynku. Jest on bowiem objęty ochroną nie tylko przez belle arti, ale również architektów krajobrazu. Przypomnę, że znajdujemy się w pobliżu doliny Val d'Orcia. 
To co dziś widzimy z zewnątrz jak i wewnątrz jest oryginalne. A jeśli nie pochodzi dokładnie z tego domu, to z innego, ale na pewno z tego samego okresu. Grazia i Oskar zjedli zęby i wydali fortunę na jego remont, ale mogą powiedzieć z nieukrywaną satysfakcją, że się im udało. Teraz jest to przytulna agroturystyka, która może pomieścić maksymalnie 7 osób. Najlepiej dwie rodziny, albo grupkę przyjaciół.
Na pierwszy rzut oka, dom zdaje się przeniesiony z innej epoki.


 





Do pomieszczeń na parterze wchodzi się "pod górkę" (to udogodnienie dla bydła) i przez takie oto drzwi.




Wnętrze jest naprawdę imponujących rozmiarów. Oprócz salonu, bo tylko taka nazwa mi tu pasuje, jest również profesjonalna kuchnia z piecem opalanym drewnem oraz łazienka.





Kilka charakterystycznych detali.


Tak jak mówiłam, na dole jest też profesjonalna kuchnia. Pewnie zastanawiacie się dlaczego ? Otóż Grazia na życzenie gości organizuje lekcje gotowania. Ona jest specjalistką od makaronów i sosów, a Oskar od mięsa. Na miejscu można spróbować również lokalnych win. Akurat oni nie produkują swojego, ale znają najlepsze winnice w okolicy. Kuchnia jest w pełni wyposażona i co najważniejsze możecie z niej w pełni korzystać :)


Teraz przejdźmy na górę. Musimy wyjść na zewnątrz i wejść po schodach. Są bardzo zużyte, ale to jedynie dodaje im uroku. Kto wie, ile razy musiał się tędy wspinać wykończony pracą w polu i piekącym słońcem  mezzadro. Wyjaśnię, że mezzadro (wł. mezzo - połowa) to połownik. Pracował na zasadzie umowy dzierżawnej, którą zawarł z właścicielem ziemskim. Ziemianin odstępował dom mieszkalny razem z polem uprawnym za połowę plonów.

Trawertynowe schody są kryte i zakończone małym gankiem skąd widać jest pola, ogród warzywny i staw. Dziś, być może podobnie jak i przed wiekami, jest tu mała ławeczka na której można sobie przysiąść wieczorem i posłuchać rechotu żab czy brzęczenia cykad.


A tak wygląda ganek od strony kuchni na pierwszym piętrze. Bo chyba wspomniałam, że kuchnie są dwie, czy jeszcze nie ?


Ganek wykorzystano do przechowywania chrustu. No i żeby tradycji stało się zadość to tak jest do dziś.

Krokwie pod sklepieniem są oczywiście oryginalne.

No i nareszcie wchodzimy do największego pomieszczenia na górze. To tu, przy wielkim kominku, zbierała się cała rodzina. Było tu najcieplej, tu się jadło, tu się gawędziło. To było serce domu.

 

Nie wiem czy zauważyliście w lewym dolnym rogu kominka, małe palenisko? Swego rodzaju kuchenkę węglową? Otóż jest to miejsce przy którym siedziała pani domu, bo jak wiadomo plotki plotkami, ale tak bezczynnie to ona nie mogła siedzieć. Tu miała garnek z jedzeniem i tak sobie od czasu do czasu mieszała, żeby się nie przypaliło. Świat idzie z postępem, ale pewne rzeczy nigdy się nie zmienią :)


Wnętrze pomieszczenia wygląda naprawdę imponująco. Na podłogach oryginalna terakota, takież same krokwie z kasztanowca pod sufitem, małe okna, drewniane drzwi zamykane na skobel, które prowadzą do trzech sypialni i dwóch łazienek.






A sypialnie mam wrażenie, że nie zmieniły się od 1720 roku :) Skromniej być nie może, ale mi akurat się to bardzo podoba. Pewnie na dłuższą metę brakowałoby kilku rzeczy, ale skoro wakacje to wakacje. Kapelusz słomkowy, książkę i fiasco di rosso będzie gdzie postawić !
Czy Wam też rzuciła się w oczy czerwona terakota w jednej z sypialni? Nigdy wcześniej się z taką nie spotkałam. Grazia wyjaśniła nam, że chłopi, tak jak każdy z nas zresztą, chcieli mieć w domu ładniej, tak bardziej po "pańsku". Terakoty w kolorze palonej sjeny mieli już po dziurki w nosie, i pewnie każdy wieśniak taką miał, więc ci bardziej postępowi woskowali ją sobie na czerwono. Wygląda to w rzeczywistości tak, jakby była polakierowana. Ta podłoga, też została jedynie odrestaurowana.
Z jednej z łazienek, trzeba uważać na głowę jak się do niej wchodzi, rozciąga się taki oto widok:


Moja toaleta trwałaby tu w nieskończoność !
Mogłabym tak jeszcze długo, ale warto rozejrzeć się na zewnątrz.

Jest tu mały basen, w sam raz na ochłodzenie się po całodziennych włóczęgach w dolinie Val d'Orcia.



Jest też staw z prawdziwą rzęsą wodną, pałkami wodnymi no i żabami.




Za domem, w miejscu w którym kiedyś była studnia i miejsce gdzie gospodynie prały, dziś jest "uroczy" zbiornik na wodę. Latem kwitną tu białe lilie wodne, a w wiaderku inne ozdobne rośliny.



No, a co poza tym ? Sami zobaczcie...

 
Ostatnie zdjęcie po prawej to drzwi do kurnika, a okienko ponad drzwiami do drzwiczki dla kur.

Piec chlebowy z drugiej strony domu

Cyprysy - toskańskie "must"


Lucignano - widok z posiadłości
A skoro widzieliśmy  Lucignano (powiat Arezzo), to nie mogliśmy odmówić sobie przyjemności chociaż zajrzenia na moment do tego malowniczego miasteczka. 
Jest ono położone na wzgórzu i zamieszkałe  prawdopodobnie już przez Etrusków. Dzisiejszą nazwę (łać. Lucinianum) zawdzięcza konsulowi rzymskiemu Lucio Licinio Lucullo, który osiedlił się tutaj razem ze swoim kontygentem najemników po tym jak teren przeszedł pod panowanie  Rzymu w I roku p.n.e..
Ma ono nietypową budowę. Jest zrobione z pierścieni odchodzących od głównego placu.
Na każdym kroku widać charakterystyczne zakrzywienia.



Po miasteczku można chodzić godzinami. Nie ma szans żeby się zgubić. A nawet jak ? W takim miejscu mogłabym. O tej porze roku, trudno było o turystów. Zresztą nie jest to przewodnikowe miasteczko. Byliśmy właściwie sami.

Kościół Św. Franciszka
 





Mogłabym tak jeszcze długo...
Jedno jest pewne, tydzień to zbyt mało na wakacje w tej okolicy. Stąd jest blisko min. do Sieny, Pienzy, Chiusi, Montalcino, Montepulciano, a nawet Perugii czy Asyżu w Umbrii.


21 komentarzy:

  1. Czuję się skuszona :-) Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  2. miejscowość cudowna, te uliczki bardzo przypominają mi zakamarki pierwszego francuskiego miasteczka, w których spędziliśmy więcej niż kilka tygodni ;), i położenie tego domu (akurat niedawno natknęłam się na cudowny dom do wynajęcia na wakacje na samym szczycie góry, będącej jednocześnie winnicą ;), no i teraz już rozumiem, czemu niektórzy odwiedzający nas znajomi twierdzą, że nasze mieszkanie jest bardzo włoskie ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Hm....już sam Twój opis jest interesujący :) Taki dom też znajdę, obiecuję. A Twojego mieszkania jestem bardzo ciekawa !!

      Usuń
  3. o jejku !!!!!!!!!!! moje Lucignano co za niespodzianka !!!!!!!!!!! znam !! co roku bywam !!!! tam jest to cudowne drzewo pod którym się wypowiada życzenia tzw. złote drzewo z Lucignano ;D

    Co roku mieszkam na dole pod centrum miasta a w Sinalundze zawsze robię zakupy w markecie Simple ;D

    Ale niespodzianka ... o ja Cię ... :)))))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A, widziałaś :):):) Akurat nie miałam wątpliwości, że Ty już tam byłaś. Po tylu latach wakacji w tych okolicach, znasz już wszystkie "dziury". Oczywiście jeśli dziurą można nazwać przepiękne Lucignano !!?? Masz rację, jest tam drzewko - L'albero dell'Amore nazywane jeszcze albero della vita, albo albero d'oro. Majstersztyk gotyckiej sztuki złotniczej. Drzewko można obejrzeć w Museo Comunale. My akurat pocałowaliśmy klamkę, bo najpierw skusiły nas zapachy z pobliskiej trattorii, a e niedzielę czynne było tylko do 13.00, a później oczywiście przerwa obiadowa :) Następnym razem. Buziaki

      Usuń
  4. Jak tak dalej pójdzie , to braknie mi życia ,żeby te wszystkie polecane przez Ciebie miejsca odwiedzić:-). Super kameralnie. W sam raz na wypad z bliskimi. Zapisuję sobie na liście.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Maszko, Kochana! To dzięki Tobie znalazłam się tutaj! Pomyśłałam sobie dziś, jakie to szczęście,że ciągle blogosfera mnie zaskakuje takimi cudownymi Kobietami! Wcześniej jakoś się nie złożyło! Zaczytałam się w Tobie i niepostrzeżenie dotarłam tu! Szczęśliwa z nowego odkrycia! Dziękuję!
      aga

      Usuń
    2. Maszko, zapisuj miejsce do ulubionych bo to Twoje klimaty :)

      Usuń
    3. No i dzięki Tobie Maszko mam nową czytelniczkę !

      Usuń
  5. Będzie okrężnie!
    Znalazlam dziś bloga Maszki! I zagłebiając się w jej wpisy...znalazłam drogę do Ciebie!
    Zachwycam się! Rozsmakowuję się każdym wpisem! Mam nadzieję na jesienne kursy...może i ja męża urobię... Na razie zostaję wirtualnie! Tak, to jest dziś moje miejsce! Dziękuję, że jesteś!
    aga

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Aga, cieszę się bardzo z Twojego odkrycia ! Jest mi naprawdę miło, że wpisy Ci się podobają :)
      Jesienny kurs wprawdzie jeszcze nie jest "wywieszony", ale jest i odbędzie się od 20 do 27 września. W takim razie urabiaj męża. Pozdrawiam Ciebie bardzo serdecznie i witaj w klubie !

      Usuń
    2. Asiu poł dnia czytałam a potem właczyłam Pod słońcem Toskanii...dawno mnie tak nie wzięło! I powiem Ci, ze dzięki Tobie to był cudowny dzień! Mam jeszcze tydzień wolnego, więc wrócę na powtórkę! Teraz lecę, muszę córce torta upiec a zakupy nie poczynione!
      Buziaki!
      aga

      Usuń
    3. Cieszę się bardzo :) We włoskiej telewizji kilka dni temu też leciał ten film. Oglądałam sobie razem ze straszą córką i doszłam do wniosku, że muszę sobie uszyć taką samą kieckę jak ma główna bohaterka (tą białą) w której pojechała na spotkanie-niespodziankę do ukochanego Włocha! No chodzi ona za mną ... Buziaki Aga

      Usuń
  6. Dom marzenie, zakochalam sie od pierwszego wejrzenia!

    OdpowiedzUsuń
  7. Pani Joanno, jak mogę się z Panią skontaktować, chciałabym uzyskać informacje o wakacjach w Toskanii z Pani pomocą
    KZ

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Prosze o kontak na mail info@visitoscana.com , pozdrawiam. Joanna

      Usuń
  8. Właśnie spędziłam w tym domu 7 dni :-) Cudowne miejsce. Dom jest przestronny i wygodny i bardzo klimatyczny. Właściciele sympatyczni. Polecam to miejsce na sielski, spokojny wypoczynek. Jola M.

    OdpowiedzUsuń
  9. Niesamowita architektura. Marzenie by posiadać taki dom. Ten styl, klimat oraz otoczenie - niesamowite. Bardzo piękne zdjęcia.

    OdpowiedzUsuń
  10. I got the new the king casino no deposit bonus【Malaysia】
    1xbet app William】pinterest in 2021, communitykhabar the king jancasino.com casino poormansguidetocasinogambling no https://octcasino.com/ deposit bonus,【WG98.vip】⚡,taylorlancer,taylorlancer,golfking.

    OdpowiedzUsuń